Open brief aan Erik Braal
Beeld: archief Jan Kanning
Beste Erik. Het zijn wonderlijke tijden in jouw basketbalbranche toch? Een tijdje terug werd geopenbaard dat vanaf dit seizoen 'slechts' vier buitenlandse spelers tegelijkertijd op het plankier mogen verschijnen. Die nieuwe regel kwam notabene tot stand mede op voorspraak van jouw cluppie Donar. Je wist dus terdege aan welk klusje je pakweg drie maanden geleden begon. Gewoon goed opletten, goed tellen en je langs de lijn niet permanent druk maken om tegenstanders en scheidsrechters. Cool coaching heet dat. En toch gaat het telkens mis. Onbegrijpelijk voor een hoog opgeleid personage uit Werkendam, die al veertien jaar te boek staat als een vakman en vele successen alom in den lande vergaarde. Zo'n man moet toch ook kunnen tellen?
Zo maar even een greep uit je prachtig cv. Coach van het jaar in 2006, 2008, 2017. Je hebt met kleine clubs als Bergen op Zoom en Aris zo maar even de finale van de play offs bereikt. Je bent met Donar landskampioen geworden in 2016 en 2017. Met onze basketbaltrots heb je in 2016 ook de Super Cup gewonnen en in 2017 de beker. Daarnaast heb je met Donar vorig seizoen een ongekende prestatie geleverd door de tweede groepsfase van de Europe Cup te bereiken waarin jij en je strijders tenslotte acht van de twaalf matches in Europees verband wisten te winnen. Derhalve niets dan lof.
En nu ben je door twee telfouten in vijf weken van een hero ineens verworden tot een zero. Hopenlijk heeft het een tijdelijk karakter. Even de feiten op rij. Dat je in de thuismatch versus Weert de draad een beetje kwijt was, het zij je vergeven. Het kan een keertje gebeuren dat je een korte tijdspanne de tel even kwijt bent. Jij en je cluppie kwamen er nog mee weg. Er volgde tenminste geen sanctie van bovenaf. Dan denk ik en met mij velen, die Braal heeft z'n lesje wel geleerd. Nee dus. Afgelopen zaterdag was je in Leeuwarden tegen je oude club Aris opnieuw de telweg kwijt.
Weer stonden vijf buitenlanders tegelijkertijd op het plankier. Tijdens de match kwam je er nog mee weg. Je had in een eerder stadium al een technische fout gekregen wegens mekkeren versus de arbitrage. Die scheidsen hadden jou na je teldwaling een tweede technische fout moeten geven. Dat had betekent foetsie naar de tribune. Opvallend dat iedereen de weg kwijt was want de arbritage greep niet in en ook de figuren achter de tafel lieten zich niet zien noch horen. Jij mocht dus vrolijk verder coachen en jouw mannetjes bewerkstelligden en dikverdiende vette triomf.
Na afloop vormde je het middelpunt van een uitermate komisch interview op de site van RTV Noord. In een babbeltje met verslaggever Karel Jan Buurke draaide je om de hete brij heen. Buurke stelde normale vragen en wees je op de telfout. Jij gaf Buurke een cynisch complement met de woorden 'Jij bent als jounalist goed bezig'. En toen je tenslotte toegaf dat je een fout had gemaakt voegde je er aan toe 'Ja maar ik heb vijf Nederlande jongens tegelijkertijd ingebracht'. Ik neem aan beste Erik dat zeker uit Werkendam afkomstige personages het verschil tussen appels en peren wel kennen? Het mediaoptreden was een topcoach onwaardig.
Een dagje later, zondag dus, volgde het oordeel van de hoge heren van de bond. Door jouw telgedoe is ons Donar twee punten kwijtgeraakt. Inplaats van de vette triomf is een 20-0 nederlaag de boeken ingegaan. Het gevolg is dat Donar plotsklaps vier punten achter staat op het lachende Leiden en nu hetzelfde aantal punten heeft als Zwolle en Den Bosch. Dat is niet zo mooi. De hamvraag dringt zich op, hoe nu verder? Ik neem aan dat je inmiddels in je landhuis op het Pikmeer, what's in a name, diep hebt nagedacht. Immers zo kan het niet verder. Een derde telfout zou best eens tot verregaande consekwenties kunnen leiden. Zeker voor de club en wellicht voor jou. Is het een idee om jouw rechterhand Meindert van Veen de boel in de gaten te laten houden? Of kan Meindert ook niet tellen? Hoe het ook zij, de ogen zullen op 30 november op jou gericht zijn in MartiniPlaza tijdens Donar versus Aris met als hamvraag, doet ie het of doet ie het niet? Ik wens je oprecht beterschap.
Met vriendelijke sportgroet en tot spoedig,
Jan A. Van der Veen