Brandyn Curry grootmeester van Donar
Sierlijk, sterk en snel. En daar mag de S van sympathiek nog bij. Brandyn Curry verenigt al die eigenschappen en is daarmee de natuurlijke leider van Donar. Een spelleider van formaat, een scherp oog en schot, de grootmeester op de vloer. De vele fans van de Groninger basketbaltrots dragen de Amerikaan op handen.
Heeft hij iets van zijn befaamde naamgenoot Stephen Curry, de held van de NBA? Beide zijn guard, de man van de Golden State Warriors ook nog eens wereldwijde roem. Wie die vergelijking trekt, is bij Brandyn Curry aan het verkeerde adres. “No, no, no,’’, weert ‘onze’ Curry dan af, bescheiden als hij is. Brandyn is niet van het wijzen naar zichzelf, hij is van het team, van de prestatie, één van de spelers van de meervoudig kampioen en bekerwinnaar Donar. In die rol voelt hij zich prettig, hij hoeft niet speciaal te zijn. Zijn ook succesvolle voorganger Lance Jeter werd ‘De Generaal’ genoemd en hij vond dat wel prachtig. Brandyn Curry is uit ander hout gesneden. Hij is meer de natuurlijke dan de zelfbenoemde leider.
Toen Curry zich in juni als zesde nieuwe speler bij Donar meldde, was er best twijfel bij de achterban. Zou deze rustige jongen de vertrokken Jeter kunnen doen vergeten? In no-time verdampten die twijfels. Curry pakte die uitdaging met beide handen, schikte zich razendsnel in het team en bleek een prima vloerleider die de beoogde speelwijze van zijn coach doorzag en kon overbrengen.
Brandyn Curry, 27 jaar intussen, zag zijn levenslicht in Huntersville, North Carolina. Zoals bij veel Amerikaanse jongelingen trok het basketbal snel en kwam hij uit voor het team van Harvard College. De begeerde stap naar het Amerikaanse profcircuit, de NBA, lukte niet. Curry trok naar Europa om daar professioneel basketballer te worden. Het werd Shoeters Den Bosch. Via Eisbären Bremerhaven en het Sloveense Helios Suns tekende Curry in de afgelopen zomer in Groningen bij Donar.
Praten met de sympathieke guard is een feest. Op vrijwel elke vraag volgt van zijn kant een vrolijk ‘Yeah man!’. Toen Donar onlangs de beker won van ZZ Leiden met 87-71, waarbij een magistrale Curry in het eerste kwart liefst 17 punten liet aantekenen, sprak hij van ‘een wedstrijd die hij voor altijd in zijn geheugen zou houden’. Meermalen roemt hij het team. ,,By far is dit het beste team waarin ik tot nu speelde. We vormen een hechte eenheid, gaan voor elkaar door het vuur. In de Europese wedstrijden die we wonnen zag je vaak betere individuele basketballers, maar ons teamspel stijgt daar dan gewoon bovenuit. Geweldig om dat mee te mogen maken.’’
Dat teamspel. Waarschijnlijk het grote geheim van de Europese gloriedans van Donar in dit bijna afgelopen seizoen. Met Brandyn Curry als dirigent. Het ene Europese topteam na het andere had er niet van terug en verloor zichzelf in de moordende greep van het verdedigingsbastion dat Curry en zijn manschappen optrokken. Waarmee Donar zelfs de halve finale haalde van de Europe Cup. Curry daarover: ,,Dit was het mooiste wat ik als basketballer heb meegemaakt. Geweldige wedstrijden van ons als team. En ook wil ik al die duizenden fans bedanken, dat zie je bijna nergens in Europa beter dan in MartiniPlaza.’’
Het succes bleef niet onopgemerkt in Europa. Niet alleen leverde het coach Erik Braal de titel ‘FIBA Europe Cup Coach van het Jaar’ op, voor Brandyn Curry lagen ook mooie ereprijzen klaar. Zo werd hij tweede in de verkiezing ‘Most Valuable Player’ (MVP) van de Europe Cup waar hij 37,7% van de stemmen kreeg en pal achter Devaughn Akoon-Purcell van het Deense Bakker Bears eindigde. Ook werd Curry benoemd tot tweede beste guard van het toernooi. Er zal daarom ongetwijfeld veel belangstelling zijn van verschillende Europese topteams om Brandyn Curry bij Donar weg te halen. Dat verdient de sympathieke Amerikaan als geen ander, maar het Groningse basketbalpubliek zal hem graag blijvend in de armen willen sluiten.