De harmonie, da’s een mannenzaak

Aan het bestuur van Gruno’s Postharmonie,

Als toeschouwer bij de Europa Cup-wedstrijd tussen FC Groningen en Atletico Madrid deed het mij deugd dat uw korps de muzikale omlijsting van dit avondje voetbal mocht verzorgen. Blijkbaar is het gezond verstand teruggekeerd in de bestuurskamer van het Oosterpark. Jarenlang zijn wij, Jan Publiek, bij belangrijke wedstrijden afgescheept met halfbakken ‘muziekgezelschappen’, ook wel drumbands genaamd. Niet dat ik een kenner ben -ik kan geen noot lezen- en met alle respect voor de hartstochtelijke inzet van die jongens en meisjes van zo’n drumband, maar wat zij ten gehore brengen, is voor alle prijzen te duur. Blikken tromgeroffel, maatloos getingel, en te hoog gegrepen, dus vals hoorngeschal. En dan laat ik die majorettes met hun te dikke c.q. te dunnen benen (alsof de duvel er mee speelt) maar even buiten beschouwing. Nee, zo’n drumband is surrogaat van het zuiverste water. (Vergeeft u mij deze contradictie).

Ik vind -het moet maar eens gezegd- zo’n drumband een vorm van beunhazerij, die ten koste is gegaan van begaafde korpsen als het Uwe. C.J.O., U.D.I., Martini of hoe ze ook mogen heten, zullen wel onder de prijs werken. Als zakenman van no nonsens-signatuur aan wie enige vorm van muzikale vorming nimmer is besteed, is Renze de Vries daar natuurlijk best van gediend.

Zo niet wij toeschouwers. Zeker niet als het druk is en het gewenst is dat wij tijdig onze plaatsen in het stadion innemen. Dan is het prettig als de wachttijd aangenaam wordt gedood. Traditioneel zijn muzikanten als de Uwe daarvoor geknipt. Waarmee ik -laat dat duidelijk zijn- niet slechts een lans breek voor Gruno’s Postharmonie. Al heb ik, dit tussen haakjes, wel een zwak voor Uw korps sinds ik er ooit mijn vroegere buurman Talens als een krachtig bekkenslager (of heet zo iemand bekkenist) ontwaarde. Desalniettemin, korpsen als DHV-VHV (Door het Volk-Voor Het Volk), Ons Ideaal, Het Veilig Spoor en de Johan Willem Friso-kapel zijn me even lief.

Echter, hoe plezierig ik het weerzien met Uw Postharmonie ook ervoer, er moeten me toch twee dingen van het hart.

1.De tamboer-maître

In mijn ogen is dat iemand die de kar van de harmonie moet trekken, de lijnen uitzet en zijn mannen de meest ingewikkelde patronen moet kunnen laten lopen. Maar bovenal de man die de blits maakt met zijn, oneerbiedig gezegd, stok. Welnu, dat laatste heb ik Uw tamboer-maître niet zien doen. Hij liep er stijlvol bij, dat wel. Een stevige pas, waarbij de ‘vrije’ gestrekte arm goed stram werd doorgezwaaid tot schouderhoogte. Maar, en nu komt het, hij bleef mijns inziens bij herhaling in gebreke. Ik weet niet beter dan dat een zichzelf respecterende tamboer-maître voor elke bocht zijn stok de lucht in slingert en dat ding vervolgens, al marcherend, achteloos vangt.

U zult nu zeggen, hoe komt-ie aan die wijsheid? Nou, toevallig heb ik (ook) een buurjongen gehad die tamboer-maître is geweest bij Ons Ideaal. Henk(ie) Bazuin heet hij. Hij beheerste de stiel tot in zijn vingertoppen. Uren van training waren hieraan voorafgegaan. Op doordeweekse middagen zag je hem, de Manoeuvremars neuriënd, bij ons door de Berkelstraat lopen. Altijd maar weer in gezwinde pas afstevenend op de kruising met de Ijsselstraat. Daar liet hij zijn stok spectaculaire salto’s maken.

Meer dan hem lief was ging het mis. Maar oefening baarde bij Henk(ie) wel kunst. Als Ons Ideaal op Koninginnedag voor de Oranje-club van Flip Oosterhof op pad moest, schitterde Henk(ie) Bazuin wel. Misschien dat Uw tamboer-maître met dit verhaal zijn voordeel kan doen. Ter meerdere glorie van Gruno’s Postharmonie!

2. Etiquette

Tegenwoordig kan veel, maar er zijn nu eenmaal dingen die niet horen. Bijvoorbeeld vrouwen in een marcherend muziekgezelschap. Laten we elkaar geen mietje noemen; de (te elegante) tred van een vrouw leent zich daar gewoonweg niet voor. Ik telde in Uw korps een vrouw of veertien en dat zijn er veertien te veel. Ze brengen, ook al door hun afwijkende kleding (rokken en panty’s), in Uw harmonie slechts disharmonie teweeg (haha). Dit kan toch niet de bedoeling zijn. Met de komst van de Centrale Directie van de PTT moet dit euvel te verhelpen zijn. De harmonie, da’s een mannenzaak.