Groningse Sportprijzen 2014 - Hulde op zeer Hoog Niveau
Je hebt tweede verdiepingen en je hebt tweede verdiepingen. Wie in de net gerestaureerde 'Bovenkamer van Groningen' in de lift op knopje 2 drukt, ontdekt dat het ding vroeger een watertoren was! Het water in het 107 jaar oude reservoir - een kloeke 1 miljoen liter - heeft plaats gemaakt voor een knusse, ronde arena, voor zakelijke bijeenkomsten, intieme toneelstukjes en 'al uw familiefeesten'. Tot u spreekt vanavond de wethouder van Sport, die met een smakelijk verhaal de jaarlijkse Sportprijzen uitreikt: een dikke penning als beloning voor in het verleden behaalde resultaten, die heus nog geen garantie bieden voor de toekomst en een vette cheque als aanmoedigingsprijs, officieel de 'Sportstimuleringsprijs 2014'.
Voor onze verslaggever helemaal niet zo'n lollige vergaderlocatie: als hoogtevrees een Olympische discipline was, zou hij vast en zeker medaillekansen hebben. De lift naar boven is van doorzichtig glas en bungelt gevaarlijk aan de buitenkant van de hoge toren.
Op de vraag van de presentator of de wethouder zelf wel eens een prijsje in de wacht sleepte, horen we dat hij wel degelijk een oud-kampioen is. Ook al staat hij al een poosje droog: de laatste beker die hij won was met z'n elftal in de D1, 12 jaar oud. Daarna heeft hij het in steeds andere sporten geprobeerd, telkens opnieuw met de hardnekkige overtuiging: "hier ga ik waarschijnlijk belachelijk goed in worden." Iedere amateur-sporter die wel eens spontaan een nieuwe racefiets of tennisracket heeft aangeschaft, kent het gevoel.
Zijn er ook Bekende Nederlanders op het sportgala in de drooggelegde waterbak, hoog boven de bomen van het Noorderplantsoen? De wethouder belooft ons: "dat weten we pas over 5 jaar!" Het zijn tenslotte aanmoedigingsprijzen, geen life time achievement awards.
Een echte grootheid uit de Groningse, nee internationale sportwereld is er wel, al wordt ze niet meteen door alle fotografen herkend, zonder roeispaan in haar handen: Ingrid Munnike-Dusseldorp, toch maar mooi uitgeroepen tot de 'Roeister van de Twintigste Eeuw' en nog altijd actief bij de plaatselijke studentenroeivereniging Aegir. Zeg maar gerust de Fanny Blankers Koen van de ranke boot zonder buitenboordmotor: 16 keer Nederlands Kampioen, deelneemster aan de Olympische Spelen in München 1972 - en ook nog eens de Rosa Parks van het vrouwenroeien, want ze zorgde er hoogstpersoonlijk bij het IOC voor dat er ook een Olympisch wedstrijdprogramma voor meiden kwam. Nu heel gewoon - toen een tamelijke doorbraak. Binnenkort het hele verhaal bij ons op Sport in Stad!
Over roeien gesproken: Groningers kunnen er wat van. Na de wat scheve 'medailleverdeling' bij de sportpenningen in 2013 (acht van de negen penningen waren voor roeiers) deed de wethouder al een oproep aan alle andere sportievelingen, met als resultaat: alle negen raak voor keihard roeiende mannen en vrouwen in 2014. Strike! Weer wat geleerd: als bestuurslid van zo'n roeiclub moet je een belachelijk on-modieus colbertje aan, in een opvallende kleur. Dat zal wel iets met heilige tradities of met Oxford & Cambridge te maken hebben (of met makkelijk gevonden worden in troebel water door reddingshonden?), maar who cares, je zit toch een groot deel van je leven in een mouwloos hempje aan de riemen te trekken, zonder jasje. Tekenend: van de negen prijswinnaars hebben er maar vier de glazen lift naar boven genomen, de rest heeft trainingsverplichtingen elders! Kijk, dat zijn kanjers naar ons hart. Stuurvrouw Ella Walstock is ook in de prijzen gevallen. Ze kan goed stil zitten en roepen én ze is heel nuchter. Als de presentator vraagt "waarom word je stuurvrouw?" zie je hem denken: wedstrijdinzicht, stalen zenuwen, gevoel voor ritme, aangeboren dominant, het IQ van een schaakgrootmeester, stembanden als James Brown. Maar nee: "omdat je heel klein bent".
Bij de Sportstimuleringsprijs gaat het tussen drie genomineerden. Lars van Hoeven, heel talentvol hardloper, google ook even zijn website om met crowdfunding voor elkaar te krijgen dat hij naar Spanje kan. Zijn stiekeme voorbeeld heeft een achternaam die in Groningen niet ongewoon is: Bolt. Dan Marcel Bosker, bijzonder getalenteerd schaatser, pas 18 jaar oud. Is er even niet, want is bezig brons te halen op het WK Allround voor Junioren in Polen. Wel even belangrijker natuurlijk. Vlak achter Patrick Roest (19, dus al een jaar verder in zijn ontwikkeling) en Kim Min-seok, dan weet u dat ook. Allemaal precies 10 jaar na de juniorentitel van Sven Kramer in 2005 en 37 jaar na de twee juniorentitels van Eric Heiden in '78 en '79. Groningse Marcel komt er keihard aan, dat is een ding wat zeker is.
Kandidaat nummer drie is de 17-jarige Marit Kuypens, die heel hoopvol volleybal speelt bij Veracles. Een bijzondere story, geschikt voor een speelfilm, want tot haar 13de hoorde ze nog bij de top-13 van Nederland in een andere sport: tennis. De eerste volleybalkunstjes leerde ze pas vier jaar geleden! Marit die komt er wel, zouden we zeggen. Hoe dan ook.
Haar eerste grote prijs is binnen, want uit de envelop komt een cheque met haar naam: de Sportstimuleringsprijs van Groningen 2014. Onthoudt u de namen allemaal even, voor later?