Het beste Donar ooit
Beeld: Archief Jan Kanning
Donar staat er op dit moment uitstekend voor als de play-offs om het kampioenschap van Nederland gaan beginnen. Op grote afstand van de achtervolgende teams en met al 2 prijzen ‘in de pocket’. Zowel de Supercup als de Beker werden in eigen huis gewonnen, waardoor weer 2 banners onder het plafond van de bijna onneembare Martiniplaza zijn toegevoegd. Dit zal zeker het mooiste en beste seizoen ooit worden, als net als vorig seizoen ook het landskampioenschap wordt behaald.
In Trier worden de laatste zinnen aan dit verhaal over het beste Donar-team in de geschiedenis van de club toegevoegd. Ik ben op bezoek bij Marco van den Berg, die met zijn club Gladiators Trier aan de play-offs van de tweede Bundesliga zijn begonnen. Als 6e geëindigd in de competitie, en dat lijkt een flinke uitdaging om promotie naar de Bundesliga af te dwingen. Het 3e kampioenschap in de historie van Donar werd in 2010 onder leiding van deze in Groningen opgegroeide coach binnengehaald. Hij leerde spelers vooral te vertrouwen op het toepassen van topsportgedrag, dat telkens weer in trainingen en wedstrijden ter voorbereiding op de piekprestaties werd geoefend.
Basketball is een sport waarbij veel statistieken worden ingezet, waardoor het lijkt dat zowel het spel als de uitkomsten behoorlijk te verklaren en te voorspellen zijn. Gelukkig voor de vele liefhebbers zal het in de praktijk vaak anders gaan. Dat voelt voor een betrokken supporter natuurlijk niet altijd fijn, maar zorgt wel voor die spanning en sensatie die bij topsport hoort. En ‘that makes you feel the heat and alive’.
Maarten van Gent was dit seizoen veelvuldig op bezoek in Groningen, om vooral de Europese wedstrijden te bekijken. Hij was de eerste coach die Donar in 1982 naar het landskampioenschap leidde met de recentelijk overleden David Lawrence nog in de gelederen. De supporters van het eerste uur bewaren hier nog steeds vele warme herinneringen aan. Na het opknappen van zijn boot in Den Helder is Maarten weer naar Estland gevaren. Zowel van Nederland als Estland is hij ook de bondscoach geweest. In zijn aanpak om vertrouwen te stimuleren zei hij vaak tegen de spelers; ‘je hoeft niet bang te zijn, want ze gaan je niet doodschieten. En als ze dat wel doen is het ook niet erg, want dan merk je niets van’.
Net als voor de fans is het ook voor een topsporter vaak prettig als je vooraf al enigszins weet wat je kunt verwachten, want gezonde spanning voelt niet altijd comfortabel. Maar niets is mooier om juist middenin die onzekere situatie het beste van jezelf te tonen en uiteindelijk te overwinnen. In de play-offs staat ieder team eigenlijk weer op nul en begint een volkomen nieuwe strijd. Natuurlijk is de voorafgaande competitie niet voor niks geweest. Er is vooral het te verkrijgen thuisvoordeel, dat zeker voor Donar een enorm gunstige invloed heeft, met zoveel fans en sfeer. Maar het is daarmee ook een psychologisch voordeel dat de tegenstanders weten, dat ze in Groningen weinig tot geen kans hebben gehad in de vorige ontmoetingen.
Ton Boot wist als geen ander van dit psychologische voordeel en maakte hier vaak op zijn eigen wijze gebruik van. De coach die 13 keer met zijn teams het landskampioenschap heeft gewonnen, wist in 2004 tegen vele verwachtingen in Donar naar het 2e kampioenschap in de clubgeschiedenis te loodsen na het behalen van een 3e plaats in de competitie. Dit lang naar verlangde kampioenschap werd intens en voor het eerst ook uitgebreid op de Grote Markt gevierd. Het bijzondere was dat er niet zoveel vertrouwen leek te zijn bij de kenners in een eindoverwinning. Ook enkele medespelers gaven tot mijn verbazing achteraf toe er tijdens het seizoen weinig vertrouwen in te hebben gehad. Wellicht dat het vertrouwen van Ton Boot in het succesvol zijn met zijn teams, die vaker op de 2e of 3e plaats in de eindrangschikking van de competitie waren geëindigd, toch van veel invloed is geweest.
Statistieken, verwachtingen, spanning en boven jezelf uitstijgen zijn elementen die het vertrouwen beïnvloeden. Vertrouwen in het eindresultaat, de eigen prestatie, medespelers, het begeleidingsteam en het thuisvoordeel met hal en publiek. Dit vertrouwen wordt voortdurend beïnvloed en waarschijnlijk nog het meest door de voorafgaande prestaties. De echte topspelers en topcoaches leren, dat het vertrouwen vooral in de trainingen wordt opgebouwd door consequent en met volle intensiteit en optimale samenwerking aan de ontwikkeling van de gezamenlijke spelkwaliteit te werken. Op het moment dat het spannend is en het er echt om gaat, dan is het vertrouwen er omdat je weet dat je er samen alles aan gedaan hebt wat nodig is voor de benodigde topprestatie. Want winnen went nooit!
Ivica Skelin kwam, zag en werkte zeer geconcentreerd en met volle toewijding toe naar het 4e landskampioenschap, dat werd behaald in 2014. De enige buitenlandse coach die met Donar succes wist te behalen, nam uit zijn Kroätische opleiding belangrijke spelelementen mee. Ook in zijn thuisland Kroätie weten ze zijn kwaliteiten op waarde te schatten met zijn rol als assistent-coach tijdens de recente Olympische spelen. Met zijn team Split staat hij op dit moment bovenaan in de competitie. Kenmerkend voor Ivica Skelin was zijn positieve houding en vertrouwen, die hij juist liet zijn bij tegenslagen.
Donar staat er fantastisch voor en lijkt optimaal voorbereid op een volgend landskampioenschap. Dat zou een unieke prestatie zijn, waarbij de ‘tripple’ kan worden gepakt en in ditzelfde seizoen voor het eerst in de clubgeschiedenis een tweede ronde van een Europese competitie werd behaald. Coach Erik Braal heeft met een grotendeels bij elkaar gebleven ploeg laten zien, dat er voldoende groeimogelijkheden aanwezig waren. Aanvallend en verdedigend is de ploeg steeds sterker geworden en de speelstijl is enigszins vergelijkbaar met Europese topteams. Ervaring en leiderschap van de spelers is in dit proces zeer belangrijk geweest. Vooral omdat er consequent is gewerkt aan verbetering tijdens de trainingen is deze groei in de wedstrijden terug te zien.
Vanaf de zijlijn lijkt het team helemaal klaar voor de eindstrijd van het seizoen. De ploeg oogt heel fit, wat ook al opviel tijdens de Europese campagne als er vele wedstrijden in korte periode gespeeld werden. Onmiskenbaar te danken aan het fysieke programma en begeleiding er van. Verder is de ploeg nog hechter geworden in samenwerking op het veld. Vooral aanvallend valt op dat er voortdurend gezocht wordt naar de beste optie voor het team, waardoor de open man vaak goed wordt gevonden. De tactische analyse van tegenstanders en het eigen spel is ook zeer goed verzorgd, waardoor zelfs tijdens een wedstrijd de nodige aanpassingen in het spel of opstelling worden gemaakt. Coach Erik Braal heeft een duidelijke ‘rotatie’ van ongeveer 8 spelers, die de meeste minuten op het veld staan. Als er door blessures of foutenlast doorgewisseld moet worden, dan is het opvallend hoe hoog het spelniveau blijft. Zelfs als jongere Nederlandse spelers op het veld staan. Allemaal belangrijke elementen die de burger moed en vertrouwen geven.
Wordt het dan wel spannend en hebben andere ploegen nog een kans, zal de lezer denken. Gelukkig is het topsport en is er altijd van alles mogelijk. Als een tegenstander Donar weet te verleiden tot zelfzuchtig spel en een laag speeltempo, dan worden de kansen al iets groter. In de rebound en met kracht en lengte de basket van dichtbij aanvallen liggen er ook kansen voor Zwolle, Leiden en Den Bosch, die tot de mogelijke concurrenten voor de titel kunnen worden gerekend. Al met al kleine mogelijkheden, die tijdens de play-offs aangegrepen gaan worden en de spanning er in kunnen houden.
De kans is weldegelijk groot dat Donar het Landskampioenschap wint en daarmee naar mijn mening het beste team ooit mag worden genoemd. In mijn droom is er nog maar één Donar die het dan nog beter kan gaan doen. Dat zal een Donar zijn, waarbij er meer in Groningen opgeleide spelers op het veld staan en een wezenlijke bijdrage zullen leveren aan dezelfde of hopelijk zelfs betere prestaties. Deze droom zou al in 5 jaren gerealiseerd kunnen worden, door consequent en hard werkend uitvoering te geven aan de visie van een doorgaande opleidingslijn richting 1e team van ons Donar.
Een kwestie van vertrouwen dat het kan. Hup Donar!