Reizen ‘Korean Style’

Door: Erik Bouwman

Het schaatsseizoen is inmiddels begonnen. En dus ook het vele reizen. Na een zomer in het trainingscentrum in Seoul hebben we onze laatste voorbereidingen getroffen van 12 september t/m 15 oktober in Salt Lake City (VS). De reisdagen zijn behoorlijk pittig. Van vertrek richting luchthaven Seoul tot aan aankomst hotel Salt Lake City ben je 25 uur zoet. En dan begint vaak de ellende: de zogenoemde Jetlag . Vanwege het grote tijdverschil van 16 uur, tijdens je bioritme bedtijd van 23 uur s’ avonds in Seoul is het in Salt Lake City zeven uur in de ochtend en dus tijd om op te staan, loop je de eerste dagen overdag als een zombie rond en kun je s’ nachts absoluut niet slapen. Voor mij als coach natuurlijk niet zo erg, maar wel voor de schaatsers. Hier moet dus rekening mee worden gehouden in het trainingsschema en er kan niet te intensief worden getraind de eerste dagen.

Komt nog bij dat Salt Lake City op ca. 1300 meter hoogte ligt. Dat betekent dat je lichaam minder zuurstof tot zijn beschikking heeft en tijd nodig heeft om hier aan te wennen. Dit merk je bijvoorbeeld al bij het oplopen van een trap, dat gepaard gaat met stevig hijgen. Voor een sporter is deze mindere zuurstof natuurlijk nadelig en niet bevorderlijk voor de prestaties. Bij een langer verblijf op hoogte gaat het lichaam dit zuurstofgebrek compenseren door meer rode bloedcellen aan te maken en kan het wel weer voordelig zijn voor latere prestaties, maar dat terzijde.

Bij terugkeer naar Korea geldt natuurlijk weer hetzelfde. Het lichaam is inmiddels helemaal gewend aan de Amerikaanse tijd en het bijbehorende bioritme, maar moet zich weer gaan aanpassen aan de Koreaanse tijd. Vervelende hiervan was dat eind oktober, precies een week na terugkeer, onze Koreaanse trials voor kwalificatie voor de World Cups op het programma stonden. Eigenlijk is dan een week te kort voor optimale prestaties.

Een week na deze trials, dus twee weken na terugkeer uit Amerika, weer twee lange reisdagen richting Calgary ( Canada) waar de eerste World Cup-wedstrijden werden verreden. Zo’n reis even kort samengevat: met een bus vanuit ons trainingscentrum richting luchthaven Seoul ( 1 uur), inchecken- Douane- Security ( 1,5 uur), rondhangen gates ( 1,5 uur), vliegen naar Vancouver ( 11 uur), bagage overlabelen- rondhangen gates ( 5 uur), vliegen Calgary ( 2 uur), douane- bagage- en shuttle naar hotel ( 2 uur).

Na aankomst begint dan het bioritme drama opnieuw omdat we weer zestien uur tijdverschil moeten verwerken en dag en nacht wederom is omgedraaid. Sterke slaappillen zijn dan de enige remedie. Ook nu gold dat voor het optimaal presteren van de schaatsers, we gewoon weer een paar dagen te laat waren aangekomen. We kwamen op zaterdagavond aan en op vrijdag begon de World Cup.

Waar alle andere teams al vier of vijf dagen eerder waren aangekomen en redelijk waren geacclimatiseerd, moest ik dealen met deze situatie. Als coach erg frustrerend dat de Koreaanse Bond mijn adviezen qua reisschema totaal negeerde en ze niet beseften dat dit van wezenlijk belang is voor goede resultaten. Naast de enorme jetlag speelt ook in Calgary het hoogte- en zuurstofgebrek verhaal zoals boven omschreven.

Voor onze drie beste Koreaanse talenten, die zich hadden weten te plaatsen voor de senioren World Cups werd het nog bonter gemaakt. Die moesten eerst in Korea blijven om daar op dinsdag en woensdag nog een wedstrijd te rijden alvorens ze de bovengenoemde helse reis richting Calgary konden maken. Betekende dat ze op donderdagavond in Calgary aankwamen en op vrijdag al aan de start van de World Cup moesten verschijnen. Elke Grunninger dei een beetje ken noadenken, dei snapt dat dit neit ken.

Op maandag na de World Cup in Calgary een reisdag richting Salt Lake City via Portland. In Salt Lake City stond de tweede World Cup op de agenda. Na dat weekend volgde het meest belachelijke reisschema dat ik ooit heb meegemaakt. Omdat twee weken na de World Cup in Salt Lake City de derde World Cup in Inzell (Duitsland) wordt verreden is het natuurlijk logisch dat je vanuit Amerika rechtstreeks naar Inzell vliegt.

Dan heb je 1 x een lange klotenreis, en heb je tien dagen de tijd om aan de Europese tijdzone te wennen en de jetlag goed te overwinnen. Je hebt dan ook nog ruimte om iets intensiever te trainen met de groep. Maar nee! De Koreanen moeten eerst weer terug naar Korea met een 28 uur durende reis via Los Angeles. Zijn dan drie dagen in Korea helemaal in de war door weer in de Koreaanse tijdzone te moeten functioneren om dan op zaterdag via de rest van de aardbol de reis te vervolgen middels een klotentrip van 25 uur richting Inzell. Moe, totaal in de war, Jetlag en Europese tijdzone!

Ik kreeg het met mijn groep voor elkaar om niet die drie dagen in Korea te hoeven blijven, maar om daags na aankomst in Korea de reis te vervolgen naar Europa. Betekende wel een megareis van 60 uur!!!: Salt Lake City- Los Angeles- Luchthaven Seoul- Trainingscentrum- Luchthaven Seoul- Frankfurt- Salzburg- Inzell. Maar we waren in ieder geval in Inzell negen dagen voordat de World Cup begint en minder in de war dan nog even drie dagen in Korea ronddolen. Maar natuurlijk belachelijk wanneer je bedenkt dat je op maandag ook direct vanuit Salt Lake richting Inzell kan reizen en niet de ronde over de aardbol hoeft te maken

Voor onze drie bovengenoemde topjunioren was het wederom nog erger. Zij moesten ook terug naar Korea om daags erna met dezelfde vlucht als wij naar Frankfurt hun weg te vervolgen richting Berlijn waar ze op zaterdag en zondag al weer aan de bak moesten voor een World Cup junioren. Gekkenwerk!!! En dit gaat deze junioren natuurlijk opbreken. Inmiddels zijn ook zij weer bij ons aangesloten in Inzell en maken we ons op voor de World Cups, die hier de komende dagen worden verreden.

Aanstaande maandag vervolgen we dan onze trip richting Nederland waar volgend weekend in Heerenveen de vierde World Cup wordt verreden. Voor mij natuurlijk de mogelijkheid om Grunn weer een dagje aan te doen. Na de World Cup in Thialf dan voorlopig de laatste lange reis terug naar Seoul en nog een keer opnieuw een jetlag overwinnen alvorens we ons weer gaan voorbereiden voor de nieuwe reisgolf en het tweede deel van het seizoen.


Erik Bouwman

Over Erik Bouwman

Hij is een boerenjongen van komaf. Geboren in Appingedam, opgegroeid in Froombosch en al vele jaren woonachtig in Stad. Erik Bouwman is schaatscoach van professie. Had de teams van VGZ en Jong Oranje onder z'n hoede en was ruim twee jaar bondscoach en talentontwikkelaar van Zuid-Korea. Met regelmaat verschijnt van zijn hand een column in Sport in Stad.