Waarom Willem Lanjouw een farewellparty heeft verdiend
Beeld: eigen archief Ger Lanjouw
Voetballers komen en voetballers gaan. De een verdwijnt geruisloos achter de coulissen, de ander met toeters en bellen. Heeft veelal te maken met de opgebouwde staat van dienst, zoals clubtrouw, succes en cultwaarde. Op Willem Lanjouw zijn al deze drie eigenschappen van pas, al mag er bij clubtrouw best een vraagteken(tje) worden geplaatst. Immers, hij staat bekend als een ras-Be Quicker, eentje met roodgeel (of is het witzwart?) bloed in de aderen. Desondanks verliet hij na vele, vele jaren achttienkaraats withemd te zijn geweest, de aloude Esserberg voor twee andere amateurclubs; eerst SC Genemuiden, gevolgd door HHC Hardenberg. Zeg maar omdat de ambiance en faciliteiten er aantrekkelijker waren. Ofwel hij kreeg bij zijn laatste clubs een leuk zakcentje.
Desondanks bleef Willem Lanjouw in zijn hart Be Quicker in hart en nieren. Als er een festiviteit was aan de Rijksstraatweg, bijvoorbeeld de jaarlijkse autorally, dan was Willem er bij. Veelal gaf hij ook acte de présence bij wedstrijden van de Good Old, of het nu het jeugdelftalletje betrof of Be Quick 1. In het clubhuis was en bleef hij kind aan huis.
Niemand keek Willem ook met een scheef oog aan nadat hij bekend maakte de laatste jaren van zijn voetballeven te slijten bij clubs die hem betaalden voor het scoren van goals. Want als je Willem Lanjouw in de punt van de aanval had staan, nam de kans op succes met vele procenten toe. Hij was zijn hele carrière een scherpschutter pur sang. Nagenoeg geen scoreverloop of de naam Lanjouw viel te lezen. Zijn stats zijn indrukwekkend: 204 keer raak geschoten vanaf de vlaggenschepen van Be Quick 1887, SC Genemuiden en HHC Hardenberg.
Zelfs chronisch kniemalheur verhinderde hem niet te scoren. Toch is het dit ongemak dat hem deed besluiten met topamateurvoetbal te kappen. Afgelopen seizoen kreeg hij namelijk een medische waarschuwing: als hij niet zou stoppen, kon hem dat wel eens komen te staan op een vorm van invaliditeit. Dus koos Willem eieren voor zijn geld. Er is ook nog leven na voetbal. Hij mag dolgraag tegen ballen trappen, maar niet ten koste van alles. Zeker niet omdat zijn werk als sportleraar mobiliteit vereist.
Als je dan de dertig bent gepasseerd – hij wordt in augustus 33 - valt de beslissing om te kappen ook niet zo moeilijk meer te nemen. Want ja, er blijft altijd wel wat leuks te doen in de voetballerij. Willem Lanjouw, geschoold op het CIOS in Heerenveen, ziet perspectief in het trainerschap. Dat moet hem op het lijf geschreven zijn met zijn rustige natuur, zijn kwaliteiten als docent en zijn ervaring in de top van het amateurvoetbal.
Van Willem Lanjouw is het noordelijke voetbal nog (lang) niet af, schat ik zo in. Gelukkig maar, want hij heeft mijns inziens nog wel het een en ander te bieden. Als trainer dus. Te beginnen bij Be Quick, met haar geroemde jeugdopleiding. Lijkt me een mooi en uitdagend startpunt voor hem, als kind van Be Quick. Hoewel… je weet het maar nooit. Voorspellen is, zo veel is zeker, een hachelijke zaak.
Eerst maar eens op gepaste wijze afscheid nemen. Met toeters en bellen dus. Want dat heeft Willem Lanjouw verdiend, geen twijfel mogelijk. Een sieraad in het veld. Ik heb hem niet zo heel vaak zien voetballen, maar op mijn netvlies zie ik een echte, klassieke Be Quicker; een heer in het voetbalverkeer. Ietwat slungelachtig, maar de schijn bedroog. Hij was, met name als het doel binnen bereik was, zo scherp als een scheermes.
En nee, hij was niet de meest gepolijste spits als het om techniek ging. Toch kon hij wel een balletje hooghouden, heb ik zelf gezien. Dat was toen Willem een tijdje medewerker was op de sportredactie van het Nieuwsblad van het Noorden. Als jongste bediende daagden we hem uit: 25 gulden als hij tussen de burelen onze versleten redactiebal minimaal honderd keer hoog kon houden. Willem slaagde cum laude. Applaus en gejuich waren, naast het geld, zijn deel.
Willem was doodgewoon een hele aardige vent. Wist wat hij kon en niet kon. Daarom ook wimpelde hij een aanbieding van Almere City af. In profvoetbal zag hij geen wenkend perspectief. Dat had hij al geschoten toen in de jeugd van FC Groningen speelde. Spelen op amateurniveau schonk hem, in combinatie met zijn studie, ook volop voldoening. Het ging Willem in het voetbal bovenal om het plezier, net zoals – een eeuw geleden - zijn legendarische voorgangers bij Be Quick, zoals Evert van Linge, Hans Tetzner en Jaap Bulder. Ik heb hem in het veld ook nimmer vervelende dingen zien doen. Ook niet tegen de scheids. Hij heeft maar één handelsmerk; dat van doelpuntenmaker. De koele kikker met het neusje voor de goal. Die altijd en overal scoort. Of het nu op de Esserberg is, achter de Kamperzeedijk of op sportpark De Boshoek.
Daarom krijgt Willem een farewellparty. Uiteraard op zijn zo geliefde Esserberg, daar waar hij als voetballer geboren en getogen is. Met zijn vrienden van vroeger en nu tegen het nieuwe Be Quick 1887, het Be Quick dat voor het seizoen 2015-2016 wordt klaargestoomd. Met daarvoor een wedstrijd van Be Quick E2 tegen Kids United. En Willem zou Willem niet zijn als er ook niet aan het Goede Doel wordt gedacht.
Als selectieheer heeft de scheidende schutter de volgende vrienden uitgenodigd hem voetballend uitgeleide te doen: de Be Quickers Mark Mulder, Bart van der Meulen, Gerben de Jong, Ronald Sloots, Bram Bessem, Kevin Waalderbos, Arnoud Redder, Rudmer Wiersma, Patrick Siepel, Martijn Bosman, Ramond Bolt, Martijn Jansen, Freek van den Berg, van SC Genememuiden Albert Flier, Jacco Riemens, Patrick Lip en Arjan Kolk en van HHC zijn de genodigden Rob van der Leij, Tiemen van Hezel (beiden oud-Be Quick overigens), Hielke Penterman, Glenn Kobussen en Jasper Bremmer.
Als coaches heeft hij Marcel Groninger en Rolf Veneboer aangesteld.
De wedstrijd wordt geleid door Henk (H.H.) Steenhuis, die het klappen van afscheidswedstrijd kent. Hij heeft er als de Heintje Davids van het noordelijke scheidsenkorps zelf vele gehad. De Bedumer ref krijgt assistentie van Olaf Smit en Marc van der Haak.
En o ja, u bent als lezer van dit verhaaltje ook van harte uitgenodigd. Willem houdt wel van een beetje entourage. En het is ook nog voorgees, zoals Groningers dat plegen te zeggen. Gratis en voor niets dus. Noteer daarom in uw agenda: vrijdag 19 juni, Esserberg. Aftrap 20.00 uur.