Zomerreces van een basketbalfan

Door: Marion Arends

Beeld: Arnold Meijer

En toen was het 27 mei 2017. Zaterdagochtend. Stilte. Koffie. Het einde van de basketbalcompetitie en het begin van de zomer. Een zomer zonder basketbal, zonder Donar in de agenda. Overleven of opluchting?

Wat een geweldig seizoen was 2016-2017 voor Donar. Alle prijzen in de wacht gesleept (Supercup, Beker en Landskampioen) én ook nog overwinterd in Europa. Het feest is uitgebreid gevierd op de blauw gekleurde Grote Markt met aansluitend een besloten kampioensfeest waar ik als businessclublid naar toe mocht. Het hele jaar heb ik met groot enthousiasme de wedstrijden bezocht en samen met mijn medecolumnist de columns geschreven voor het programmaboekje van de thuiswedstrijden van Donar. Ik voel me betrokken bij de club. De hoeveelheid aan wedstrijden heeft af en toe wel tot chaos in mijn agenda geleid maar dat mag geen naam hebben.

De planning van de play-off wedstrijden viel voor mij niet helemaal goed. Ik had zowel een korte vakantie naar Griekenland gepland (hoe kun je dat nou doen in de maand mei?) alsook de jaarlijkse cursus op Schiermonnikoog viel middenin de play-off serie (daar had ik dan, los van de aanmelding als zodanig, weer geen invloed op). De vakantie naar Griekenland viel precies goed dankzij de ‘clean sweep’ in de halve finale (Donar won met 4-0) en kostte me geen wedstrijd. De cursus daarentegen viel middenin de finale en daardoor kon ik niet bij de wedstrijd van 18 mei 2017 zijn. ’s Avonds na de cursus zaten we met de cursisten aan tafel te dineren en ik was zo onbeleefd om mijn mobiel met daarop de livestream van de wedstrijd op tafel te leggen. Van tijd tot tijd keek ik op het scherm (en mijn medecursisten met mij overigens) en zag ik een comfortabele voorsprong. Tot ergens dat moment in de tweede helft van de wedstrijd. De stand was gelijk en uiteindelijk won Zwolle zelfs die wedstrijd. Die had ik niet zien aankomen. Donar herstelde (uiteraard) in de volgende wedstrijden en op 25 mei 2017 was het zesde landskampioenschap een feit, gevolgd door huldiging en feest op 26 mei 2017.

Maar goed, ik had het over de ochtend van de 27e mei 2017. Het basketbalseizoen was afgelopen. Ik had ineens weer alle tijd van de wereld. Wat zou ik met al die tijd gaan doen? Ik kon de racefiets weer pakken, volop afspraken maken, in de tuin of in het huis aan het werk, etc. Zoveel keuzes. Ik ben maar begonnen met een kop koffie. Nu zou u kunnen denken dat ik leef voor het basketbalseizoen maar dat is niet helemaal waar. Ik heb ook nog wel wat andere bezigheden. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het basketbalseizoen wel héél leuk vind. Ik heb hier wel eens vaker over geschreven en dan doel ik op de beleving van sport. Sport is emotie, maar sport kijken is dat zeker ook. Overigens geldt dat (voor mij) niet alleen voor basketbal. Bij menig basketbalwedstrijd (zeker de spannende Europese wedstrijden) heb ik echter de neiging gehad om spontaan nagels te gaan bijten en had ik een toch wel verhoogde hartslag. En die beleving is de reden, althans voor mij, dat het eindigen van het basketbalseizoen toch voelt als het vallen in een zwart gat.

Nu staat het einde van het seizoen en de aftrap van de zomer niet per definitie gelijk aan het leven zonder basketbal. Vrij snel na het eindigen van het seizoen komen de eerste nieuwsberichten al binnen via de kanalen van de diverse sociale media. Op 2 juni 2017 (koud een week na het behalen van het landskampioenschap) wordt bekend dat Donar zich heeft ingeschreven voor de Basketball Champions League. Omdat de voorpret eigenlijk al vanaf dat moment begint, heb je feitelijk maar een week zonder basketbal(nieuws). Eveneens begin juni wordt bekend dat Brandyn Curry naar Groningen komt en dat Thomas Koenis terugkomt vanuit Leiden. Nog geen week later volgt de melding dat de jeugdspelers ook volgend seizoen deel uitmaken van het eerste team en eind juni weten we dat de eerste wedstrijd (voorronde Basketball Champions League) op 19 september 2017 wordt gespeeld. Het aftellen kan beginnen. In de maand juli – wanneer normaal gesproken de mussen van het dak zouden moeten vallen als gevolg van de warme dagen maar dat bleef deze zomer, gelukkig voor de mussen, uit – volgt de informatie over de oefenwedstrijden in augustus en het nieuwe speelschema. Als klap op de vuurpijl wordt eind juli ook bekend gemaakt dat Stephen Domingo en Evan Bruinsma de selectie compleet maken. Eind juli: we zijn al halverwege de meteorologische zomer. De ‘echte’ zomer (u weet wel met warm weer, zonneschijn en blauwe luchten) laat dan nog steeds op zich wachten.

Dan is het alweer augustus. Eerste openbare training, oefenwedstrijden én de mededeling dat Rienk Mast wordt toegevoegd aan de Donar selectie. Mijn gedachte: ‘we’ zijn er meer dan klaar voor. Wanneer kunnen we weer beginnen? Wederom wat praktische problemen in mijn planning. Opnieuw een korte vakantie naar Griekenland zorgt ervoor dat ik twee van de drie oefenwedstrijden in de buurt moet missen. De oefenwedstrijd op 10 september 2017 was ik wel van de partij en vanaf de eerste speelminuut was het er weer: het gevoel, de spanning, het rumoer, de zenuwen voor de naderende Europese wedstrijden en nieuwe namen en nummers uit je hoofd leren. De zomer is voorbij!  

Voordat ik het in de gaten had was het alweer 19 september 2017. De eerste voorronde Basketball Champions League tegen ‘de blonde beren’ uit Litouwen, Vytautas, stond op het punt van beginnen. In de loop van de dag begon ik al wat onrustig te worden en om 19.30 uur was ik meer dan klaar voor de wedstrijd. Het eerste kwart leek probleemloos met een stand van 23-14. Ik begon wat gevoelens van overmoed te ontwikkelen, zou het werkelijk zo gemakkelijk worden? Ik dacht dat de beren voor een heleboel problemen zouden zorgen. Die problemen kwam er ook: het tweede kwart liet een volledig omgekeerd beeld zien en daar was de stand ineens 13-25. Het derde kwart (22-21) en het vierde kwart (17-17) gingen nagenoeg gelijk op en het was spannend, heel spannend. En dat bij de eerste wedstrijd van het seizoen! Uiteindelijk werd met een minimaal verschil verloren (75-77) verloren van het Litouwse team. Twee dagen later op donderdag 21 september 2017 stond de uitwedstrijd gepland. Optimistisch als ik ben, dacht ik dat het wel zou moeten kunnen lukken. Dat is natuurlijk wat naïef want zo gemakkelijk gaat het ook allemaal niet. Althans, dat was de voorspelling. Op die bewuste donderdag heeft Donar de Litouwse beren echter alle hoeken van het veld laten zien waarbij (ik heb de statistieken er even op nagekeken) Curry en Pasalic de hoogste scores voor Donar noteerden. Eindstand: 61-84 (!). Deze overwinning van Donar heeft zoveel stof doen opwaaien dat zelfs het Algemeen Dagblad en de Telegraaf er een nieuwsitem aan hebben besteed. Zondag 24 september 2017 staat de wedstrijd in de tweede voorronde op het programma waarbij Donar het thuis opneemt tegen Bakken Bears uit Denemarken. Zullen de spelers uit dit team dan ‘de blonde beren’ uit Denemarken worden genoemd? Ik ben benieuwd. Vast staat dat de zomer voorbij is, althans er wordt weer gebasketbald terwijl de Indian Summer deze zonnige dagen juist lijkt te zijn begonnen. Mag ik zeggen dat ik blij ben dat het seizoen weer is begonnen? Om met de woorden van Mart Smeets af te sluiten: ‘ja dat mag ik zeggen’. 


Marion Arends

Over Marion Arends

Ze is opgegroeid in Roden en Bedum, woont sedert 1998 in Stad. Marion Arends runt met zakelijk partner Louise in Assen LM advocaten. De initialen LM staan voor lange meisjes. Marion ademt vooral basketbal. Ze is hartstochtelijk fan en voormalig bestuurslid van Donar. Met enige regelmaat produceert Marion een column voor Sport in Stad.