't Groningen gevoel van ...

...Truus Bauman

Het Groningen gevoel is voor mij synoniem met thuis voelen. Ik ben Groninger en daar ben ik trots op. Groningen is voor mij een levendige stad of noem het bruisend, met een grote verscheidenheid aan cultuur, uitgaansleven en sport. Natuurlijk voor de hele grote festival zoals Sensation of sommige theaterfestivals moet je naar de randstad. Zover weg is dat nu ook niet vanuit Groningen en het komt maar een paar keer per jaar voor. En ook in ‘mijn Stad’ zijn festivals waar heel het land op afkomt, zoals de Rolling Stones, Tina Turner en dit jaar nog Sting. Groningen is niet alleen een menselijke stad, maar ook met een menselijke maat.

De Groninger binnenstad biedt alles wat een grote stad zoals Amsterdam ook heeft, maar in Grunn is alles op loopafstand en van noord Groningen naar zuid of oost of naar west fiets je in een half uur. Graag laat ik gasten de verscheidenheid van oude gebouwen zien. De verborgen hofjes. Het Pepergasthuis blijft toch wel bestaan in zijn huidige staat? Ons mooie hoofdstation met schitterende hal. Ook gewaagde architectuur zoals het Groninger Museum op de plek waar ooit mijn roeicarrière begon. De Tasmantoren, het gasuniegebouw, het gebouw van Duo, de gekleurde huisjes in Reitdiephaven en worden we straks verrast met het Forum? Eén gebouw had nooit gesloopt mogen worden. De Sint-Martinuskerk die tegenover de universiteit in de Broerstraat stond, moest wijken voor de UB (zie foto boven). De Sint-Martinuskerk was toen de kathedraal van Groningen. Even verderop in de Oude Kijk in ’t Jatstraat had mijn vader zijn winkel. Voor dit ‘hoekje’ van de stad koester ik nog steeds warme gevoelens. Dat geldt ook voor de markt op de Vismarkt. Waar vindt je zoveel grote verscheidenheid aan producten. Daar mag ik graag even kijken en iets lekkers kopen.

Het Groningen gevoel voor de website Sport in Stad moet natuurlijk ook over sport gaan. Sport is voor mij noodzakelijk. Daar kan ik mijn energie in kwijt. Zelf topsport doen heb ik niet geambieerd, maar vind het leuk om naar te kijken. Een blauwe maandag heb ik gebasketbald, maar balsporten zijn niet mijn ding. Als kind vond ik gymnastiek leuk. Na de geboorte van de kinderen heb ik dat weer opgepakt. Tussendoor heb ik tijdens mijn middelbare schooltijd geroeid. Daar kon ik met de nationale top mee, maar internationale aspiraties had ik niet. Uit die periode heb ik het hardlopen ontdekt. In het Plantsoen of Stadspark de heuvel op en af. Later met mijn vriendin trainingsrondjes om het Paterswoldsemeer of in de Onlanden voor de Berenloop op Terschelling.

Bij een Groningen gevoel hoort natuurlijk ook het ‘regionale chauvinisme’. Natuurlijk wil ik weten hoe onze FC, Donar en natuurlijk de Groninger roeiers het hebben gedaan als ze een wedstrijd gehad hebben. Vroeger stond standaard de radio aan met de sport van Radio Noord. Tegenwoordig is het alleen nog Langs de Lijn en natuurlijk de sportuitzendingen op de TV. Wat dat betreft kan het een mooi sportjaar worden met veel Groninger successen bij het schaatsen. En gaan Ranomi en Epke nog eenmaal pieken bij de Olympische Spelen? Groninger roeiers zijn vaak goed voor olympische medailles en gelet op de prestaties afgelopen wereldkampioenschappen reken ik daar komend jaar ook op. Wat dat betreft: Er gaat niets boven Groningen.