Bijna perfecte zondag Harener Holt.

Door: Hans Schrijer

Een verwachtingsvolle voormiddag. Hoge bomen rond het veld, bijna té mooi nazomerweer, hier en daar een schaapachtig wolkje. Het nieuwe, langgerekte clubhuis is bijna af; het heeft met een beetje fantasie wel iets weg van een Indonesisch longhouse. Dames 1 van GHHC (spreek uit: Groningen) is na een afwezigheid van acht jaar terug in de hoogste klasse en zo hoort het! Wie hebben we daar in het oranje met één lichtblauw mouwtje, ook na acht jaar terug? Willemijn Bos, bijna bekomen van de zilveren medaille in Rio. Helemaal gefocust op winnen van SCHC Bilthoven (spreek uit: Stichtsche - niemand weet waarom). Bijna iedereen is er - de stemming is goedgemutst. Aan de bar van het oude clubhuis krijgen we bijna voor niks een flesje water van eigen merk, op het etiket het wapen van GHHC en de keu-ri-ge hashtag #zodoenwijdatsamen.

Gaat het goedkomen dit jaar met de dames van Groningen? Bijna zeker weten! De 1-3 nederlaag waarmee ze voorzichtig debuteren zou je bijna een gelijkspelletje kunnen noemen, zo veel scheelde het niet. Geen grote verrassing, maar Willemijn Bos is een enorme aanwinst. De langste speelster van het veld heerst in de verdediging en strooit met strakke, snoeiharde passes, soms net even te hard voor haar teamgenoten, die nog moeten wennen aan zoveel gespierd spelinzicht. Bos heeft er aan het eind van de wedstrijd rode wangen van. We zien een paar veelbelovende, heerlijk vloeiende aanvallen van Groningen en een puik doelpunt, dat nog even voor een spannende 1-2 zorgt.

Even terug naar het begin, voor de juiste volgorde: de eerste levensgrote kans van de wedstrijd is voor onze eigen Susan Keuning, die na een flitsende loopactie ineens alleen voor de keepster staat. Maar die is het wel gewend om resoluut roet in het eten te gooien: je ziet het achter het keepersmasker en de dikke lagen beschermende stootkussens niet, maar het is verdorie Maddie Hinch, Olympisch kampioen met Engeland! Ze loopt zo vastberaden haar doel uit dat de aanstormende Groningse spits nummer 5 bijna onder het kunstgras eindigt. Welkom in de Hoofdklasse! Onze eigen keepster Jantien Gunter valt op met een paar razendsnel gereageerde reddingen en haar enthousiaste aanmoedigingen 'Ga door!'. En dat dan twee keer 35 minuten lang, óók op de momenten dat helemaal niemand serieus van plan is om ergens mee te stoppen. O ja, de foto's zijn te danken aan de telelens van haar vader Jacob Gunter, want het blijft een familiesport, dat hockey, hoe hoog het niveau ook is. Gaan kijken, zouden wij zeggen! Zondag 25 september komt Kampong op bezoek. Dikke kans op weer zo'n prachtwedstrijd, bijna zeker goed voor de eerste Groningse punten.