Nic. op de weg terug naar de hoofdklasse

Tekst: Niels Tamminga
Foto's: (c) Diann Flokstra

Een half jaar lang geen wedstrijden. Geen competitie, geen strijd, geen Truus. Dat is lang, erg lang. Hoe begin je dan als je na zo’n lange tijd niet hetgeen mocht doen wat je het liefste doet? Inderdaad als een stel jonge gretige wolven. Zo ook Nic. die de eerste drie wedstrijden allemaal in winst wist om te zetten. Er dient een tijd teruggegaan te worden in de geschiedenisboeken om een dergelijke start van de competitie te vinden. De mensen in het Oranjewoud stadion konden het zich zaterdagavond in ieder geval niet meer herinneren. Tegenstander deze avond was OWK, waar vorige jaren aardig wat stevige derby’s mee werden uitgevochten. De juiste man om de gemoederen in toom te houden was Ronald Munneke.
Nic. begon de avond in een iets gewijzigde opstelling vanwege blessures en familieperikelen. Het waren de dames Renate van der Woude en Demi Wetsema die de heren bij de hand namen en hun liefkozend de juiste weg toonden, 2-0. Roland de Bruijn die in de korfzone goed gebruik kan maken van zijn lengte (2,03 meter), had het in de verdediging lastig met de behendige Sicco Koopmans. Als je zo lang bent moet je qua wendbaarheid natuurlijk wat inleveren, 2-2. Aanvallend konden de dames door zijn reboundwerk echter veel herhalen. Als je aan de meiden zou vragen wat ze belangrijker achten in een jongen, wendbaarheid of lengte, dan is het antwoord overduidelijk, lengte natuurlijk, 4-2. Nic. breide het gaatje steeds iets verder uit totdat er met 12-8 ruststand genoten kon worden van een warme kop thee en een hete gehaktbal van Ali.

Na de rust kwam OWK beter in de wedstrijd. Het duurde even voor de spelers van Nic. om de grote gehaktballen van Ali te verteren. Als je echter in de rust aan de jongens zou vragen wat ze belangrijker vinden, grote of kleine ballen dan is het antwoord eensgezind, grote ballen, 13-11. Er werd zowel in het veld, naast het veld, als op de bank intens meegeleefd met iedere actie. Duidelijk was dat Ruttes worden over het gebruik van het stemgeluid bij wedstrijden hier en daar even werden vergeten. Dit gedeelte van de wedstrijd was misschien wat minder goed, maar bracht wel de zo lang gesmachte derbysfeer naar boven.

Spannend werd het bij 14-13 en 17-15, maar vervolgens was het verzet van OWK gebroken. Na de hele tijd naar de balbehandeling van de dames te hebben gekeken was het aan de heren om de wedstrijd op slot te gooien. Tom van Os en Jasper Warringa (2,02 meter) die de hele wedstrijd aan het domineren was rond de korf brachten een eind aan de spanning, waarna Nic. in de slotfase nog kon uitlopen naar een 21-16 overwinning.

Vier wedstrijden gespeeld, vier gewonnen. Daar waar het weer herfstig aandeed heeft Nic. de lente in haar bol. Hoewel het nog vroeg in het seizoen is, zou dit een mooi moment zijn voor de vereniging die dit jaar zijn 100ste verjaardag viert om terug te keren naar de hoofdklasse. Gelukkig dat er weer gekorfbald kan worden. Wat is het leven toch veel mooier met competitie, strijd en Truus. Over twee weken (10 okt.) wederom te bewonderen in het Oranjewoud stadion met warme thee en een hete, grote gehaktbal van Ali. Volgens Kees Vlietstra zijn er nog enkele kaarten beschikbaar.