't Groningen Gevoel van...

... Ron Jans

“Marjo, zullen we dinsdag een dagje Groningen doen? Want dinsdag ben ik vrij”. Dat is meestal de inleiding tot een klassiek dagje stad. Klassiek omdat er al honderden van zulke dagen zijn geweest. Ongeveer half elf rijden we de tien minuten van Tynaarlo naar Groningen-centrum en parkeren we in de garage aan de Rademarkt, die trouwens wel behoorlijk duur geworden is de laatste jaren. Marjo en ik gaan dan tot 13.00 uitelkaar, want dan lunchen we met de zoons die vrijaf hebben om die tijd. Van de drie zoons is er altijd wel een bij de lunch, regelmatig twee en soms drie. Alle drie wonen ze in de stad en voor ons is dat een ideale gelegenheid om ze te zien en te spreken. Vaak zitten we bij Bommen Berend, maar ook het Goudkantoor, Boven Jan en het Feithhuis worden regelmatig bezocht.

Wat Marjo in tussentijd doet, weet ik eigenlijk niet precies, maar ik heb een vaste route. Zo haal ik op de Vismarkt vaak een Zuidhollandse metworst bij Milner en loop ik altijd even de boekenzaak van Scholtens Wristers (nu eigendom van Van der Velde) binnen. Lekker neuzen tussen de boeken af een toe een tijdschrift (“hard gras, uncut, mojo”) meenemend. De meest recente boeken die zijn aangeschaft zijn Kou uit het Oosten van Ken Follett en Berlijn van Cees Nooteboom. Als het mooi weer is stop ik graag even bij de beste straatmuzikant van Groningen en Frank Zappa look- a- like, Moti. Hij moest de gemeente een boete van 187 euro betalen, omdat hij te lang op een plek gespeeld zou hebben. Triest. Hij hoort gewoon bij de stadcultuur. De uitspraak of hij de boete inderdaad moet betalen was 14 januari, maar dat heb ik niet meegekregen. Als hij heeft moeten betalen, kan hij van mij het geld terugkrijgen. (Moti werd vrijgesproken-red).

Over de Grote Markt loop ik dan altijd even langs bij Bolt, de bloemenkoopman. Leuke mensen, grote FC Groningen fans en ideaal om wat frisse tulpen mee te nemen. Dan is het nog maar een klein stukje naar Plato. Al jaren kom ik bij verschillende platenzaken in Groningen: Hemmes (nu de jongens van Hemmes), the Magic Buzz en de twee waar ik bijna wekelijks kom: Plato en Elpee. Voor mij blijft het heerlijk om te neuzen in de cd-bakken. Kijken wat er nieuw binnen is en bij te kletsen met Appie, Michel, Herre-Jan en Wilbert bij Plato en de fameuze Jan Gorter en Jan Kooistra van Elpee. Twee zaken met een totaal verschillende uitstraling, maar met vakkundige mensen en echte liefhebbers. De platenzaken verdwijnen wereldwijd bij bosjes, maar ik hoop dat deze altijd zullen blijven.

Na de lunch pakken we nog wel eens een kopje koffie op het terras bij Harrodz op het Zuiderdiep, maar eigenaar Johan Roorda staat nooit stil en daarom moeten we nu een paar meter verhuizen naar Catalana, ook op het Zuiderdiep tegenover de AH. Hij vindt het vast niet erg dat die naam hier wordt genoemd. Vriendendienst!.Tijd voor de terugreis naar Tynaarlo. Vaak dezelfde route, dezelfde mensen en toch voelt het altijd goed aan: “het Groningen gevoel”.