't Groningen Gevoel van...

... Karel Jan Buurke

(foto: RTV Noord)

Geboren óp het prachtige Stootshörn, want zo zeg je dat. Een buurtschap tussen Noordbroek, Slochteren en Sappemeer. De jongste van vijf kinderen, twee broers en twee zussen. M'n vader had een straatmakersbedrijf en m'n moeder zorgde full-time voor ons, ook een hele klus! M'n ouders zijn echte Groningers! M'n moeder komt uit Uithuizen en heeft ooit met haar vader de basis gelegd voor de zeehondencrèche in Pieterburen. Daar ben ik uiteraard erg trots op! M'n vader komt, net als z'n verre voorouders, uit Zuidbroek.

In Zuidbroek, bij vv ZNC, achter het huis van mijn inmiddels overleden oma, legde ik mijn sportieve basis. Daar voetbalde ik vanaf mijn vijfde met heel veel fanatisme. Ik sloeg geen training over en moest geregeld flink janken als ik verloor. Oh ja, het lag altijd aan de omstandigheden of een ander en nooit aan mij. Een slechte verliezer dus, maar ik vond het prachtig! Dat fanatisme heb ik van m'n vader, op die manier. Die schoffelde me ook gerust onderuit tijdens een potje paaltjevoetbal bij ons voor het huis en dan zei hij gerust: "nait zit'n te jank'n, deurgoan!" Nee, het was amper een spelletje te noemen.

Op m'n veertiende verruilde ik ZNC voor volleybalclub ZUVOC, in het Van der Valk-complex. Dat deed ik vooral omdat ik vaak geblesseerd raakte door het fysieke contact bij het voetbal (knieën), en omdat een paar goeie vrienden van mij daar zaten. Ik vond de sfeer daar ook leuker en kon m'n energie uitstekend kwijt met keihard tegen die bal aanrossen! Toch frustreerde het me enorm dat ik moest stoppen met voetbal, want ik wilde dolgraag net zo goed worden als Johan Cruijff. En dat had ook gekund, maar ja, die knieën hè..

Een andere frustratie was dat ik op de middelbare school, het Werkmancollege in Stad, niet mijn VWO af kon maken. Ik blijf erbij dat ik met een Natuur Techniek-profiel ook wel de moeilijkste vakken had (kan nog steeds slecht tegen m'n verlies dus). Ik ging naar de HAVO en misschien maar goed ook, want daar werd de basis gelegd voor mijn huidige passie: sportjournalistiek. Op een dag had ik blijkbaar een goed betoog geschreven over de oorlog in Afghanistan (ik was tegen) en toen zei mijn juf, die altijd heel serieus was: "Waarom ga jij geen journalistiek doen?" Toen dacht ik: ja, op die manier kan ik alsnog iets met sport doen, mijn allergrootste passie. Tja, en als je flopt als sporter, kun je er natuurlijk nog prima over praten en schrijven.

Dus ging ik in 2002 naar Zwolle voor de opleiding journalistiek. Die heb ik wel gewoon in vier jaar afgerond. Ik heb tijdens de opleiding stage gelopen bij Talpa (Café de Sport) en de sportredactie van RTV Noord, waar ik ben blijven hangen. Hoogtepunt van de opleiding was trouwens dat ik een half jaar in Madrid heb gestudeerd. Geweldig! Elke dag een feest, letterlijk en figuurlijk! Daar heb ik ook een aardig woordje Spaans meegepikt (al zeg ik het zelf) en dat kwam mij dan weer uitstekend van pas bij RTV Noord.

Want bij de FC kwam in 2006 ene Luis Suárez voetballen, die geen woord Engels sprak. Misschien vind ik het best een beetje stoer om Spaans de kunnen spreken hoor, maar ik moet zeggen dat ik oprecht het allerliefst Gronings praat met m'n ouders. Iets meer met m'n vader, want m'n moeder was en is vooral ook scherp op correct Nederlands, alhoewel ze ook regelmatig heeft meegedaan aan de Grunneger schriefwedstried. Doet ze ook erg mooi trouwens, Groningse verhalen schrijven.

Inmiddels werk ik al weer negen jaar bij RTV Noord op de sportredactie en reis ik zoveel als ik kan, zowel voor m'n werk als privé. Ik heb laatst globaal uitgerekend dat ik sinds 2004 (m'n eerste vliegvakantie), ongeveer honderd vluchten heb gemaakt. Suriname, Malawi, Moçambique, Zambia, Laos, Thailand, Cambodja, Borneo, Indonesië, Rusland, Oekraïne, Brazilië, Mexico.. En ook binnen Europa heb ik heel veel landen al gezien, prachtig allemaal! Lievelingsland buiten Nederland is trouwens Duitsland. Jägerschnitzels en kerstmarktjes! Maar de allermooiste plek om te zijn is toch echt elke keer weer, heerlijk thoes bie mien olders op Stootshörn!