't Groningen Gevoel van...

… Joop Gall


Beeld: Jan Kanning

Hij heeft het smoordruk. Gaat als een razende Roeland tekeer in de immense tuin van z'n landhuis in Muntendam en speelt ook voor huisschilder. Natuurlijk was Joop Gall als voetbaltrainer liever dagelijks intensief in de weer met een stuk of twintig mannetjes in korte broekjes, die met een bal spelen. Het is helaas even niet anders. Na z'n vertrek bij FC Emmen is het Joop niet gelukt om dit seizoen een nieuwe club te vinden. Sinds 1 juli stempelt hij bij het UWV en hebben echtgenote Regina en de kids een boodschappenjongen in de buurt. Om z'n horizon te verbreden heeft Joop de afgelopen maanden stage gelopen bij Heerenveen, PEC Zwolle en Willem 2 en binnenkort gaat hij rondsnuffelen bij het Southampton van z'n maatjes Ronald en Erwin Koeman. Ook een visite bij VFL Bochum, getraind door z'n oude strijdmakker Gert Jan Verbeek, staat in de planning. Joop, van 25 december 1963, speelde maar liefst 16 jaar betaald voetbal. Hij kwam bij FC Groningen, Veendam en Heerenveen tot 383 wedstrijden en produceerde 36 goals. De geboren en getogen Stadjer was zes jaar assistent-trainer bij FC Groningen, zes jaar hoofdtrainer van Veendam, acht maanden hoofdtrainer van Go Ahead Eagles en drie jaar hoofdtrainer van FC Emmen.

Voor mijn Groningen gevoel neem ik u mee naar de vorige eeuw. In de jaren 60, 70 en 80 ben ik opgegroeid in de binnenstad van Groningen. Door de in overvloed aanwezige pleinen en velden, voetbalden we tot de slijt zichtbaar was. Op de autovrije zondag speelden we 11 : 11 tegen de Oosterpoort op het grote Gedempte Zuiderdiep. Mijn vaste loop naar basisschool Borgman achter de Martinitoren. Munnekeholm, A-kerk, Vismarkt en de mooie Grote Markt, telkens omhoog kijkend naar de monumentale panden die hoog over me heen keken.

Kerstbomen rauzen tegen de Oosterpark, Oosterpoort, Vinkhuizen, Selwerd en de Weijert.
Via een zelfgemaakt gat in het hek van stadion de Oosterpark, de FC supporten met een zelfgemaakte vlag. Later kaartje kopen bij de legendarische sigarenboer Homan om Piet Fransen, Martin Koeman, Henkie Oosterwold en Ferry Petterson te zien spelen in het voor mij allermooiste shirt waarin de FC ooit in heeft gespeeld. Het halve groen witte Celtic shirt (uitslag niet belangrijk).

Op alle maandagen naar Nieuwsblad vh Noorden, ook toen nog gesitueerd op het Zuiderdiep, alle uitslagen tot me nemen uit het amateurvoetbal. Door weer en wind op de fiets naar de trainingen van mijn opleidingsclub Velocitas dwars door het mooie Stadspark. Zondag kijkend naar mijn vader bij De Vogels, buurman van Velocitas, gerund door de die hards familie Boonstra. Broodjes halen bij het Amsterdams broodjeshuis, als moeder het haar laat doen bij kapper Huygens.

Zwemmen in de Papiermolen, en dan jongens uitdagen van andere amateurclubs, bijvoorbeeld Be Quick, Lycurgus, GRC, om een partijtje te voetballen. Inzet een zakje paprikachips. Eventuele revanche, een week later, uit te vechten bij de Hoornse plas. Een keer per maand naar bioscoop de Beurs om een cyclus karate of Godzilla films te aanschouwen. Rest van de maand mochten we er niet in. Inmiddels weet ik waarom!!!

Met Geert Bontekoe naar Donar met onder anderen Pete Miller, Owen Wells en Renso Zwiers. Met een ongelooflijke trots richting de eerste training van het tweede team van de FC. 16 jaar FC, 16 jaar Oosterpark!!! Dat alleen al is het ultieme stad Groningen gevoel. Geen pleinen of velden meer. Ingeruild door gedrochten van gebouwen……..

Verhuizen naar de Veenkoloniën. Ouders en zus achterlatend. Gelukkig is het dichtbij (Kom echt vaker mam). Vanuit de A7 zie ik de skyline van MIJN STAD. Altijd langs de groene Kathedraal, even kijken en dan afslaan richting centrum, het Zuiderdiep. Denk dat ik mijn oude schoolroute maar weer eens oppak. Jeetje, wat mis ik mijn stad en mijn stadsgevoel. Stad: I’ll be back……