’t Groningen Gevoel van…

... Frederick Stokker

Frederick Stokker is presentator en coördinator van de sportredactie van RTV Noord. Frederick woont met echtgenote Irene en twee zoons in Assen maar is geboren in stad.

Zo maar een zomermiddag in 1979 op Texel. Dichtbij het strand staat een winkeltje met een hele grote ballenbak. Daar bovenop een jongetje van twee jaar, lange blonde krullen en een glimlach die de hele dag zou blijven. Voor eeuwig vriend met een bal. Twee jaar daarvoor om 17.57 uur in het Rooms Katholiek Ziekenhuis in Helpman aan de Verlengde Hereweg zie ik voor het eerst het levenslicht, Frederick Arriën Stokker. Vernoemd naar beide grootvaders. Mijn opa van mijn moeders kant, Arriën Wierenga, was een drukker/typograaf bij JB Wolters in de Moesstraat in de Stad. Frederik Stokker was een boer in Eext. Helaas overleed hij een jaar voor mijn geboorte.

Na een kort verblijf in het ziekenhuis in de Stad verhuisde ik naar Eext. Een klein dorp in de kop van Drenthe bekend om z’n vele brinken (7) en ossen. In het verleden had Eext een grote marke met graslanden die gebruikt werden voor het weiden van ossen. Deze ossen waren van een zeer goede kwaliteit, dat zorgde voor veel handel en de bijnaam: ‘Eexter-ossen’. In dit gemoedelijke dorp, op nog geen half uur rijden van Groningen, heb ik mijn eerste sportstappen gezet, de meeste bij v.v. Eext.

Een club met een rijke historie. Halverwege de vorige eeuw speelden de ‘Eexterossen’ op het één na hoogste niveau van Nederland. Van heinde en verre kwam duizenden mensen kijken naar de verrichtingen van de gebroeders Talen en Bruno Kruit. De legendarische Bruno Kruit, ook wel de Drentse Abe Lenstra genoemd. Hij scoorde aan de lopende band en was een bezienswaardigheid. Het verhaal gaat dat hij nooit één doelpunt van zichzelf heeft gezien. Na elk schot op doel liep hij al terug naar eigen helft, omdat hij wist dat het een doelpunt zou worden. Zo goed als toen is Eext nooit meer geworden. Waar Kruit wilde scoren deed ik er alles aan, om scoren te voorkomen. Ik begon ooit als aanvaller, maar na verloop van tijd stond ik tussen de palen. Waarom? Geen idee. Met mijn ploeggenoten beleefden we twee sportieve hoogtepunt. Kampioen bij de C’tjes en éénmaal met de A-junioren.

Ik wilde het maximale eruit halen. En dus deed ik mee aan talentendagen en keeperskampen. Een daarvan was op het trainingsveld van het Oosterparkstadion. Frans Hoek leerde tientallen keepertjes de kneepjes van het vak. Opvallen deed ik waarschijnlijk niet, ook niet tijdens een talentendag bij BV Veendam. Als kind stond ik regelmatig met mijn vader aan de lange zijde van de Langeleegte. En nu speelde ik er als junior in een team onder leiding van Réne Alberts. De toenmalige hoofdtrainer Thiemo Meertens zag me vervolgens over het hoofd, helaas.

De sportieve prestaties binnen de lijnen vielen niet op, daarbuiten wel. Eext stond ook bekend om het succes met de spelregelkampioenschappen voor jeugd. Onder de bezielende leiding van Jan Enting en Roelof Popkes leerden mijn teamgenoten en ik alle spelregels, met succes. Diverse malen werden we Drents kampioen, drie keer kampioen van het Noorden, en drie keer hebben we meegedaan aan het NK. Hoogste klassering, vierde. Een voordeel was de spelregelkennis in het veld niet. Als een scheidsrechter een verkeerde beslissing nam kon ik hem haarfijn uitleggen waarom het verkeerd was. Trok de leidsman zich daar iets van aan? Natuurlijk niet, hij had het fluitje, hij was de baas. Mijn oud-collega Klaas Jan Bos heeft wel een keer zijn voordeel gedaan met mijn spelregelkennis. Tijdens een spelregelavond in Groningen was Roelof Luinge te gast. Klaas Jan ging op pad om een reportage te maken en wilde een moeilijke spelregelvraag voor Roelof. Geen probleem. Wat moet de druk van de bal zijn? Vond Roelof niet zo leuk. (0,6-1,1 atmosfeer, hetgeen overeenkomt met 600-100 gram/cm2, gemeten op zeepeil)

23 jaar na mijn geboorte keerde ik terug in de Stad. Ik ging op kamers wonen aan de JC Kapteijnlaan. Ik studeerde Journalistiek in Zwolle, maar wilde wel in een echte stad wonen. Nog tijdens mijn studie ging ik aan het werk op de sportredactie van RTV Drenthe. Na 18 maanden volgde de promotie naar RTV Noord. Voor Noord heb ik vele bijzondere Groninger momenten meegemaakt.

De komst van Ton Boot naar Groningen. Wat een kerel. Zijn leven bestond uit basketbal. Voor een reportage ben ik een keer bij hem thuis geweest aan de JF Kennedystraat in Groningen. Een vrijwel leeg appartement met een paar stoelen, een koffiezetapparaat en een schaakbord. Dat was zijn interieur. Hij was continue met basketbal bezig. Het leverde de grootste sportieve ontlading op in de Groninger basketbalwereld. 2004, de Maaspoort in Den Bosch. 22 jaar na de eerste titel volgde eindelijk nummer twee. Ton Boot is een Groninger werd er gezongen tijdens de huldiging op de Grote Markt, live op TV Noord. Er zouden nog een paar huldigingen volgen.

FC Groningen: een haat-liefde verhouding met trainer Ron Jans. Een aardige kerel die je ook genadig onder uit de zak kan geven. Hans Nijland, altijd goed voor een quote, het afscheid van het Oosterpark, de opening van Euroborg, Partizan Belgrado, Luis Suárez, het parapluutje van Jans, brand in Euroborg, Fiorentina. Met als absolute hoogtepunt de bekerwinst.
Zesendertig jaar nadat ik in ballenbak zat op Texel, speelt de bal nog steeds een rol in mijn leven. En dat zal het ook blijven doen.