’t Groningen Gevoel van...

...Michel Houttuin

Wie ben ik?
Een echte stadjer, zoals dat zo mooi heet in Groningen. Ik ben geboren en getogen in de stad Groningen. In 1962 werd ik geboren in de Korrewegwijk, mijn hele jeugd heb ik daar doorgebracht.
Van 1962 tot 1984 woonde ik aan de Hamburgerstraat. Op twee verschillende adressen , eerst vooraan op # 8b en later op # 74 op de hoek van de Korreweg tegenover de kandelaarskerk. Het was een mooie jeugd, met veel buiten spelen, voetbal, vissen en later basketball op de pleintjes in de buurt.

Nu woon ik samen met mijn partner Vera Brink, wij hebben gezamenlijk vier volwassen kinderen, beide uit een eerder huwelijk. Twee zoons Lars en Dennis uit mijn vorige relatie met Jeanine Abbingh. En twee kinderen van Vera; Koen en Marleen. Zij zijn allen ondertussen volwassen, en leven al een aantal jaren zelfstandig. Vera en ik zitten allebei in het onderwijs. Zij werkt al heel wat jaar in het basisonderwijs op de Swoaistee in Lewenborg.

Ik werk in het voortgezet onderwijs, in 1988 begon ik met een baan als leraar Nederlands en Persoonlijke Maatschappelijke vorming in het deeltijd kmbo. Leerlingen deden een beroepsopleiding, detailhandel, kappen , brood en banket en daarnaast kregen ze ook de algemene vakken. Ik werkte hier van ’88-’92. Hierna maakte ik de overstap naar de Leon van Gelder Middenschool in Groningen. Hier heb ik met veel plezier gewerkt als docent Nederlands en mentor van leerlingen in het vmbo, t/m havo /atheneum jaar 4. En nu werk ik sinds een paar maanden in het Voortgezet Speciaal Onderwijs bij De Atlas in Assen, als leerkracht speciaal onderwijs. Ook na een kleine 30 jaar ervaring is het onderwijs nog iedere dag boeiend, en geen dag hetzelfde.
Terug naar mijn jeugd
Buiten spelen en sport nam een belangrijke plek in in mijn leven. Met mijn familie, vader, opa , ooms en broer en neef naar het Oosterpark op zondagmiddag. De hele familie was fan van G.V.A.V. en later de F.C Groningen. Eerst op de koffie in de Vinkenstraat bij mijn grootouders en dan om 14.00 uur liepen we door het Oosterpark naar het stadion. Pietje Fransen, Tonny van Leeuwen, maar later ook Hugo Hovenkamp en de broers Koeman zag ik spelen in het Oosterparkstadion. En toen ik een jaar of 12 was speelde ik ook wel met en tegen Hugo Hovenkamp, de familie Hovenkamp woonde vlak naast mijn grootouders in het laatste stuk van de Vinkenstraat. De bomen in het park fungeerden als onze goals.
Daar werd bij mij de liefde voor sport gewekt. Ik deed net als veel kinderen eerst aan gymnastiek, voetbal, zwemmen, later ook waterpolo bij GZ & PC. En vanaf de middelbare school ontdekte ik basketball.

Maar toen ik 15 jaar was, moest ik eigenlijk wel een keuze maken. Bleef ik twee sporten een beetje naast elkaar doen, of ging ik mij richten op één sport, zodat ik misschien echt goed of beter kon worden in één van de sporten.
Ik basketbalde al vanaf mijn 12e. Eerst bij de Donar aspiranten, ik had een leuke coach “Jelte de Boer” die ons al meenam naar toernooien in Amstelveen en op andere plaatsen in Nederland. Het jaar daarop ging ik naar BVG, bij de welbekende Bill Pijl, werd ik gevraagd om in de aspiranten en kadetten te gaan spelen.
Zwemmen in het Noorderbad ging niet meer samen met een tweede sport, want we gingen 3x p/w trainen bij BVG. Daarnaast ook nog de wedstrijden en dat ging bij BVG zo goed, dat ik na een tijdje geselecteerd werd voor het Nederlands kadettenteam. Al met al waren dat natuurlijk geweldige tijden. Jong, een droom om goed te worden in basketbal. En na twee of drie jaar gekozen worden in het Nationale U16 team. We reisden met een fantastische groep spelers en coaching staf naar Roubaix ( Frankriijk) en Jezinicki (Tsjechoslowakije) .

Onvergetelijke , mooie momenten uit een vroege basketballperiode. Ook daarna bleef ik nog lange tijd bij BVG spelen, en dat mondde ook uit in een selectie voor het Nationale juniorenteam. Samen met Albert van der Ark wist ik door te dringen tot de laatste twaalf U18. In deze selectie van het Nederlands team kregen wij ook een geweldige ervaring. We speelden tegen internationale topspelers op een kwalificatietoernooi in Portugal, vlakbij Lissabon. We kwamen tegen toplanden als Spanje en Bulgarije in het veld. Albert van de Ark was de power forward, met een enorme drive. Ik was één van de schutters van het Nederlands team, met Marco de Waard, Jos Kuipers en pointguard Michael de Jager.

En nu ben ik nog steeds actief in basketball. Op dit moment ben ik bestuurslid Technische zaken van de Basketball Academy RTC Noord en assistent /coach van het DTL team van Donar U24. Toevalligerwijs vroeg Pete Miller of ik hem wilde assisteren bij de jonge talenten van het Donar team. Het team gaat volgend jaar verder als DTL U21. Pete Miller was wel bekend in de Groninger basketbal geschiedenis, hij speelde van 1975/ 1978 in het toen bekende Nationale Nederlanden Donar.

In mijn jeugd werd dus het zaadje gelegd voor deze passie voor de basketballsport. Begin 80 er jaren toen Donar helaas sponsorloos door het leven verder moest, maakte ik de overstap van BVG promotiedivisie naar de Eredivisie. Donar was landskampioen geworden onder coach Maarten van Gent in 1982, maar door het wegvallen van de hoofdsponsor moest Donar verder zonder shirtsponsor. En veel spelers van het kampioensteam vertrokken.
Seizoen 1982-1983. Er kwam toch weer een vervolg , na dat kampioensjaar bouwde men aan een aardig team. Men trok Bill Sheridan aan als hoofdcoach. En Sheridan nam een aantal goede spelers mee, die hij al kende: Charles “ Buffy” Kirkland, Al Faber, Rob van Essen. Drie jonge Groningers van het kampioensjaar daarvoor bleven, Martin de Vries , Frank Ardon en Albert van der Ark, en twee jonge spelers werden van BVG aangetrokken, Jeroen Talens en ikzelf werden de rookies van dat team in 1983. Later werd ook Christiaan Volkers nog aan het team toegevoegd.
En omdat Donar het jaar daarvoor landskampioen was, speelden wij met dat team Europacup 1. In de eerste ronde zetten we met gemak Ammerüd, de kampioen van Noorwegen aan de kant. Het Europacup 1 avontuur bleef helaas maar beperkt tot en met de tweede ronde, want hier lootten wij het machtige Europese topteam Maccabi Tel Aviv. Echter tot ieders verrassing , wisten wij als Donar in de thuiswedstrijd in een volgepakte Sporthal in Bedum, de kampioen van Israël wel te verslaan. De topploeg uit Israël was hautain, trainde niet zo serieus in de voorbereiding en lieten zich compleet verrassen in een uitzinnig meelevend Bedum.
De Israëlisch wisten niet wat hun overkwam, in een kleine sporthal, geklopt worden door het in hun ogen onbekende en nietige Donar. Maar wij speelden met een fantastische Jimmy Moore, Al Faber , Martin de Vries , Rob van Essen, Frank Ardon en Buff Kirkland. Coach Sheridan speelde met een 6-mans rotatie een memorabele wedstrijd. Op donderdag 4 november 1982 was de sensatie compleet. Donar had historie geschreven. Wij behaalden met Donar een winst met 76- 69. In de uitwedstrijd waren er nog wel kansen, maar toen bleek wel de kwaliteit van Maccabi. En zij zetten de uit nederlaag recht met een grote overwinning. Donar streed nog wel voor een goed resultaat in Yad Eliahu sporthal, maar ging ten onder met 88- 68.
Hiermee kwam het Europacup avontuur na twee ronden tot een einde. Wij speelden dat jaar met een kleine selectie: Sheridan had het vaak in de kleedkamer over zijn “Magnificent Seven” en met deze 7 of 8 spelers wisten we wel de play-offs te halen. Na uiteindelijk een verdienstelijke 4e plaats achter …….Den Bosch, Haaksbergen, Leiden stopte het voor Donar na de eerste ronde play-offs tegen het sterke Nashua Den Bosch.
Al met al een heel leuk seizoen, met veel mooie herinneringen.
Het stopte bij Donar, we hebben het met een team nog even geprobeerd in de promotiedivisie onder Fokke Bakker en later Hans van Rooden. Maar het werd geen succes om snel terug te keren in de Eredivisie. Donar moest een aantal jaar een stap terug doen, ook naar de eerste divisie. Ik ging zelf verder, met Promotiedivisie basketball en later Eredivisie in Meppel bij Red Giants. In het roemruchte Vledder ging het verder, letterlijk en figuurlijk. Wat hier allemaal gebeurde, was voor de Meppeler basketbalclub een sprookje; via het rayon opgeklommen naar de eerste divisie, promotiedivisie tot een gevreesde ploeg in de Eredivisie. En al die jaren onder de bezielende leiding van coach Glenn Pinas.
Bij elkaar heb ik ruim dertig jaar gebasketbald bij diverse clubs in het Noorden, via Donar , BVG een 4 jaar lange uitstap in Meppel. Daarna verder gegaan in trainen/coachen van verschillende jeugdteams weer bij dezelfde clubs en met U16 kampioen geworden, samen met Albert van de Ark, Martin Scheltes de twee jeugdteams van Capitals /Donar een aantal jaren getraind en gecoacht. En zelf nog wat jaren gespeeld in de Promotiedivsie bij Celeritas-Donar en uiteindelijk afbouwen bij Celeritudo in de rayon hoofdklasse.

Heden
Nog steeds vind ik het leuk om naast het werk intensief bezig te gaan met sport. Zelf niet meer zo fanatiek sporten, maar meer langs de zijlijn. In een bestuurlijke functie bij de Basketball Academy willen we met elkaar een bijdrage leveren aan de sportontwikkeling van jonge mensen , die iets willen bereiken met hun sport. Een aantal spelers/speelsters van het RTC Noord behoren ook tot de absolute top van het Nederlands jongens of meiden basketbal.
Het trainen, coachen van jonge mensen en ook trainers/coaches begeleiden in hun passie is voor mij nog altijd een prachtige manier om de eigen kennis en ervaring te delen met gedreven sportmensen.
Het is mooi dat we in Groningen , een sportstad hebben met aanzien. Hoewel de faciliteiten hier en daar zeker beter kunnen, zie je dat er ruimte en gedrevenheid is om er iets moois van te maken in een Sportstad als Groningen. Nu sinds kort is er zelfs een heuse Sport- en politieke partij opgericht met Glenn Pinas, Jans Abbingh en Sylvia Heinen.
Kortom, er zijn in Groningen zeer veel liefhebbers die de sport een warm hart toedragen.