't Groningen Gevoel van...

... Barend Beltman

Op de vraag wat Groningen voor mij betekent is het eerste wat mij te binnen schiet: ik voel mij een Groninger!

Alhoewel ik in Bussum ben geboren en daarna zeven jaren in Zwolle heb gewoond ben ik dus vanaf 'mien' achtste jaar Groninger. Eerst in Delfzijl. Waar het toen een levendige plaats was met veel jeugd. Veel activiteiten vonden er plaats en uiteraard veel voetballen!

Mijn club was Eems Boys. Een verschrikkelijk fijne vereniging. Ik bewaar daar zeer goede herinneringen aan. Op mijn zestiende mocht ik opdraven in het eerste elftal. Trots als een pauw mocht ik meedoen met de grote jongens. Samen met mijn broer Gert Jan. Omkleden onder de kleine tribune bij het hoofdveld en dan het veld op. Voelde me als broekie net een prof...

Op mijn achtiende verhuisde ik 'naar stad'. Ik speelde ondertussen voor de FC. Een fantastische tijd heb ik hier gehad. Als beste wisselspeler van de wereld mocht ik zelfs af en toe meedoen met het eerste; een jongensdroom kwam uit. Als hoogtepunt in deze periode was een goal scoren in een uitverkocht Oosterpark stadion. En ik mocht invallen in het stadion van Atletico Madrid. Europees voetbal voor een Delfzielster...mooi man!

Toen ben ik naar de ALO gegaan. Mede warm gemaakt voor het vak als gymmeester door de heer Top. Destijds gymdocent op de havo in Appingedam. En een topmeester!

De laatste 16 jaren (holy maceroly wat gaat alles snel...) geef ik les op de sportopleiding van het Alfa-college op Kardinge. Jongelui enthousiast maken voor het vak van lesgever/trainer in de sport. Nog steeds erg leuk werk. Hopelijk inspireer ik ze net zo als mijn meester Top toendertijd bij mij deed...

Al spreek ik geen Gronings (verstaan is geen probleem), toch voel ik mij Groninger. En op bezoek bij familie of vrienden in het westen van het land kunnen ze aan mij horen dat ik uit Grun kom. En daar ben ik eigenlijk best trots op!

Een heerlijke stad. Een heerlijke provincie. Een heerlijke taal. Heerlijk om Goninger te zijn!

Moi,

Barend Beltman