't Groningen gevoel van Earl Blijd

...Earl Blijd

Foto's gemaakt door: Marriane van 't Ende en P. Werners

Earl Blijd is mijn naam en ik ben geboren 14 september 1960 te Willemstad, Curaçao. Sinds 1 november 1979 beoefen ik de Chinese gevechtskunst Kung Fu / Wushu. Inderdaad doe ik dat al 41 jaar en bestaat de Kung Fu / Wushu vereniging Bao Trieu / Blijd ook al 41 jaar.

In mijn actieve sportcarrière heb ik nationaal en internationaal de allerhoogste prijzen weten te behalen. Ik ben veelvuldig nationaal kampioen geweest, meervoudig Europees kampioen en ik heb ook de wereldtitel weten te behalen. Bij mijn laatste toernooi (Atlantic City, USA) heb ik de zilveren medaille gewonnen.

Met mijn Bao Trieu / Blijd Demo Team heb ik ook alle prijzen binnen weten te slepen. Samen met dit team heb ik over de hele wereld opgetreden. Van heel Europa tot ver daar buiten zoals Canada, Curaçao en in China. Overal ben ik bekend en draag ik nog steeds hij de erenaam: “The Panther from Curaçao”. In allerlei internationale tijdschriften heb ik gestaan en ook heb ik diverse televisie optredens gedaan. Zo heeft de bekende cineast Sherman de Jesus een documentaire over mij (“ Earl Blijd de voormalig student scheikunde….” gemaakt. In het grote stadion Bercy (Parijs, Fr.) heb ik een optreden gedaan voor 20.000 man publiek en voor miljoenen Tv-kijkers.

Niet alleen als sporter heb ik mijn sporen verdiend, ook als trainer heb ik vele kampioenen opgeleid. Ik ben ook bondscoach van het Duitse team geweest en ook van de Nederlandse nationale selectie. Daarnaast ben ik ook aangesteld geweest als docent bij de opleiding Leraar Martial Arts van de Federatie Oosterse Gevechtskunst-en onder auspiciën van het NOC*NSF. Behalve Kung Fu lessen heb ik ook zelfverdediginglessen gegeven aan allerlei groeperingen, zoals bejaarden, fysieke en geestelijke gehandicapten en gemengde groepen.

Op 6 mei 1995, op het hoogtepunt van mijn roem en kunnen, was ik betrokken bij een zeer ernstig ongeval op de A28 bij Nulde waarbij er in de ravage 4 doden te betreuren vielen. Ik was toen dusdanig zwaar gewond dat er voor mijn leven werd gevreesd door de artsen. Uiteindelijk heb ik 7 dagen in coma gelegen. Na twee recon-structieve operaties van 17 uur en 9 uur heb ik in het Harense Beatrixoord gerevalideerd. Hier was ik een voorbeeld voor mijn medepatiënten. Binnen 6 maanden na zijn bijna fataal ongeluk had ik weer mijn eerste demonstratie in Duitsland.

Na mijn revalidatie heb ik mij gericht op het lesgeven. Ondanks de restverschijnselen van zwaar hersenletsel weet ik jong en oud nog te motiveren om te sporten.

En al die jaren ben ik in Groningen blijven wonen en ook in Groningen heb ik, met mijn team, belangrijke demonstraties gegeven: zoals zaterdag 26 april 2008 de grote openingsmanifestatie Go China! Assen-Groningen: Leeuwendans bij de Groninger Museum, Drakendans door de straten van Groningen en op de Grote Markt. Een flitsende demo tijdens de rust van de finale play-offwedstrijd basketball van Donar, 25 mei 2017 in MartiniPlaza toen Donar Nederlands basketbal kampioen werd. 7 september 2019 Opening van BAILA 2019, StraatDansFestival Groningen op de Waagplein. En dit jaar, vlak voor de Coronavirus crisis, in het Forum Groningen: Groningen Viert Chinese Nieuwjaar 2020.

Daarnaast organiseer ik elk jaar Bao Trieu / Blijd TrainingsWeekend, en dit jaar naar aanleiding van de Coronavirus crisis voor het eers, een internationaal Online Gevechtsport evenement.

Daarbij gebruik ik vaak de bekende promotiezin: “ Er gaat niets boven Groningen ”.